Στον εσωτερικό μας κόσμο η κατάσταση είναι πάντα άσχημη. Να μη δώσει ποτέ ο Θεός να δούμε ένα ωραίο πρωϊνό πώς όλα στόν ψυχικό μας κόσμο πάνε περίφημα. Θα πηγαίνουν άσχημα, ίσαμε που ο Κύριος με το απέραντο έλεός Του μας δεχτεί όλους, και τους δυνατούς και τους ασθενείς, και τους άρρωστους από τις πολλές αμαρτίες και τους δίκαιους- για την αγάπη τουλάχιστον που Του έχουμε.
****
Η
"νευρασθένεια", η νευρικότητα κτλ. είναι, νομίζω, απλώς διάφορες όψεις
της αμαρτίας, και για την ακρίβεια της αμαρτίας της υπερηφάνειας. Ο πιό
μεγάλος νευρασθενής είναι ο διάβολος. Είναι ποτέ δυνατόν να φαντασθούμε
σαν νευρασθενή κάποιον που είναι ταπεινός, καλός και καρτερικός; Κι
αντίθετα, γιατί η νευρασθένεια εκδηλώνεται οπωσδήποτε με οργή,
νευρικότητα και κατάκριση όλων εκτός από τον εαυτό μας, με έλλειψη
ανεκτικότητας, με μίσος πρός τους ανθρώπους και με άκραν ευαισθησία σ'
ότι αφορά εμάς προσωπικά;
****
Η
"αναισθησία ", η σκλήρυνση και η απονέκρωση της ψυχής προέρχονται από
αμαρτίες, που παραμελήσαμε την ύπαρξή τους και δεν τις εξομολογηθήκαμε
έγκαιρα. Πόσο ξαλαφρώνει η ψυχή, όταν εξομολογηθούμε ολόκληρη την
αμαρτία αμέσως, ενόσω νοιώθουμε τις τύψεις και τον πόνο της!
Από το βιβλίο " Πνευματικά Κεφάλαια"
του Πρωτ. Αλεξάνδρου Ελτσιανίνωφ
Χριστός Ανέστη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου