Ὡς γνωστόν, ἀπὸ πολὺ παλιὰ ἰσχύει ἡ ἀρχὴ «ἕνα πολίτευμα κι ἕνας θεσμὸς εἶναι καλὸς ἐφόσον συμφωνεῖ μαζί μου». Αὐτὸ δὲν εἶναι πίστη μόνο τῆς ἀντικληρικαλιστικῆς Ἀριστερᾶς, ἀλλὰ μὲ ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ ἐναντίον τῶν ἀπόψεών της εἶναι τώρα ἡ δική τηςπίστη. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, εἶναι πολὺ εὔκολη καὶ ἄδικη αὐτὴ ἡ ἀπαξίωση καὶ δαιμονοποίηση τοῦ τύπου «οἱ ψεκασμένοι μπαμπουίνοι καὶ οἱ «ἀντι-Νέα Τάξη» βλέπουν παντοῦ μπαμποῦλες», γιατὶ ἁπλὰ δὲν ὑπάρχουν οὔτε μυστικὲς συνωμοσίες οὔτε ὑπόνοιες οὔτε κακοὶ δράκοι (ὅπως οἱ ψεκασμένοι ὑποστηρίζουν): Ὑπάρχει καθαρὴ καὶ ξάστερη, προγραμματικὴ ἐπιδίωξη ἀποχριστιανισμοῦ, ἐκκοσμίκευσης μέχρις ἐσχάτων (συνειδησιακῆς, πλέον) κ.ο.κ. Οἱ χριστιανοὶ Ἀριστεροὶ ποὺ δὲν θέλουν νὰ στιγματιστοῦν συγχρωτιζόμενοι μὲ τοὺς ἐνδοχριστιανικοὺς ἀντιπάλους τους, καλὸ θὰ ἦταν νὰ ἐφάρμοζαν τὸ ρητὸ τοῦ Λένιν, ὅτι ἂν ὁ ἐχθρός σου σὲ χειροκροτεῖ τότε κάτι κάνεις λάθος. Ἐὰν δὲν διαισθάνονται κύριο ἐχθρό τους ὅποιον θέλει τὸν πλήρη ἀποχριστιανισμὸ (δηλαδή, καὶ τὸν ἐκπαιδευτικὸ – σχολικό) μὲ εἰρηνικὰ ἢ καὶ βίαια μέσα, μᾶλλον ἔχουν μπερδέψει μὲ τίνος τὸ μέρος εἶναι, καὶ νὰ τὸ ξανασκεφτοῦν.
Ὅταν κηρύττεις πόλεμο, ἂς μὴν περιμένεις παρὰ πόλεμο. Ὅταν ποδοσφαιροποιεῖς τὴ διαμάχη Χριστιανισμοῦ – ἐκκοσμικευτῶν, γηπεδικὲς ἀντιδράσεις θὰ εἰσπράξεις. Ἔχουμε, λοιπόν: τὸν ἀπόφοιτο Β’θμιας ἐκπαίδευσης πολιτικάντη πρώην διευθυντὴ κομματικῆς, στρατευμένης φυλλάδας, ποὺ κρίνει ἀπόφαση ΣτΕ. Καὶ τὸν ἀλήστου μνήμης Ιὸ (αὐτὸν ποὺ «ἐκ παραδρομῆς» ἔβαζε λόγια «κρεμάστε τους» στὸ στόμα τρίτων μὲ τοὺς ὁποίους διαφωνοῦσε) νὰ ἀφρίζει λελογισμένα. Οἱ κοπετοί τους εἶναι πολὺ διασκεδαστικοί. Οἱ σοφολογιώτατοι οὐδετερόθρησκοι συνταγματολόγοι ἂς ἀνέβουν στὸ βῆμα καὶ ἂς ζητήσουν τὸ αἴτημα τοῦ οὐδετερόθρησκου κράτους. Οἱ χιπστεράδες πασοκο-ποτάμιοι ἂς ρίξουν στάχτη στὰ κεφάλια τους, ἂς σκίσουν τὰ ἀρμάνι τους. Οἱ λακανικοὶ μπουρδολόγοι ἀντιεθνολαϊκιστὲς ἂς τσιρίζουν γιὰ τὸν φασισμοόοω! Ὅσο πιὸ πολὺ τσιρίζουν τόσο πιὸ πολὺ ξεφουσκώνουν καὶ μικραίνουν.
Ἂς ὑπενθυμίσουμε στοὺς ἐχθροὺς τῆς χριστιανικῆς θρησκείας καὶ στοὺς ὑπέρμαχους τῆς ἰδιωτικότητας τῆς θρησκείας δύο πράγματα.
Πρῶτον, ὅτι ἡ ἐπιρροὴ τῆς θρησκείας στὴν κοινωνία δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ θεσμική της πρόσδεση μὲ τὸ κράτος. Οἱ ΗΠΑ εἶναι οὐδετερόθρησκες, ποτὲ κανεὶς ὑποψήφιος Πρόεδρος ὅμως δὲν θὰ πεῖ ὅτι εἶναι ἄθεος, καὶ κάτι τέτοιο ἀποκλείεται ἀκόμη περισσότερο σὲ ἐπίπεδο πολιτειῶν καὶ πόλεων. Ἡ Τουρκία εἶναι οὐδετεροθρησκο κράτος, χωρὶς Ἱερὲς Συνόδους καὶ «Ἀρχιεπίσκοπο» ἀλλὰ ποτὲ δὲν θὰ ἀμφισβητηθοῦν οἱ ἀπόψεις τῆς θρησκείας γιὰ ζητήματα τῆς καθημερινότητας. Ἡ Ἀγγλία εἶναι κράτος μὲ κρατικὴ θρησκεία, ὅμως κανεὶς δὲν λαμβάνει σοβαρὰ στὸ δημόσιο καὶ τὸν ἰδιωτικὸ βίο του τῆς ἀπόψεις τῆς κρατικῆς θρησκείας. Συμπέρασμα: Δὲν ὑπάρχει γενική, δηλαδὴ πανανθρώπινη, ἀντιστοιχία κι ἀλληλεπίδραση μεταξὺ τῆς ὕπαρξης κρατικῆς θρησκείας καὶ τῆς θρησκευτικότητας τῆς κοινωνίας. Δεύτερον, κάθε φορὰ ποὺ ἀμφισβητήθηκε καὶ κατέρρευσε μιὰ κυρίαρχη θρησκεία, ὅπως γιὰ παράδειγμα ἡ ἀρχαϊκὴ-κλάσσικὴ θρησκεία κατὰ τὴν ἑλληνιστικὴ ἐποχή, τὸ ἀποτέλεσμα δὲν ἦταν ἡ ἐπικράτηση τοῦ ἀθεϊσμοῦ, τῆς ἐπιστήμης καὶ τοῦ σκεπτικισμοῦ, ἀλλὰ ἡ ἐπικράτηση τῆς ἀστρολογίας, τῆς μαγείας, τοῦ τσαρλατανισμοῦ, τῶν καινοφανῶν θρησκειῶν, ὥσπου μιὰ μέρα αὐτὸ τὸ χάος ἔδωσε τὴ θέση του σὲ μιὰ νέα κυρίαρχη θρησκεία στὴν ὁποία ὅλοι πίστευαν, ὅπως παλιὰ στὴν κλασσική – ἀρχαϊκὴ παγανιστική. Πάντοτε, οἱ ἱεραπόστολοι τῆς ἐναντίωσης στὴ θρησκεία τὸ μόνο ποὺ κάνουν εἶναι νὰ προετοιμάζουν τὸ ἔδαφος γιὰ μιὰ νέα θρησκεία, δὲν καταργοῦν γενικὰ τὴ θρησκεία ἀλλὰ μία ἀπὸ τὶς θρησκεῖες. Τὸ πρόβλημα σήμερα ἔγκειται στὸ ὅτι ἡ κατάργηση τῆς χριστιανικῆς θρησκείας (ἔστω καὶ στὴ σχολικὴ ἐκπαίδευση) προετοιμάζει τὸ ἔδαφος ὥστε οἱ μεταφυσικὰ χαμένοι στὸν ὑποσελήνιο χῶρο Δυτικοὶ νὰ προσηλυτιστοῦν (βίαια καὶ μή) στὸ Ἰσλάμ, ἔχοντας χάσει τὶς ρίζες τους. Ἡ ἀντιεκκλησιαστικὴ Ἀριστερὰ καὶ ὁ Φιλελευθερισμὸς ἐργάζονται γιὰ τὴν ἐπικράτηση τοῦ Ἰσλὰμ εἴτε τὸ καταλαβαίνουν εἴτε ὄχι, ὅσο κι ἂν αὐτὸ φαίνεται τελεολογικὴ προσέγγιση. Οἱ ἄθεοι ἡδονιστὲς καὶ οἱ ἐκλεπτυσμένοι (Ἀριστεροί) μαζικοδημοκράτες εἶναι τὸ εὐκολότερο θύμα τοῦ Ἰσλάμ. Ὅ,τι ἔγινε στὴν Ἀρχαιότητα ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν Σοφιστῶν ὣς τὸν 3ο μ.Χ. θὰ ἐπαναληφθεῖ στὴν σημερινὴ ἐποχὴ μὲ πολὺ ταχύτερα βήματα καὶ ρυθμό. Ὁ σκεπτικισμὸς καὶ ἡ ἐπιστήμη, ἐκτὸς τοῦ ὅτι δὲν συνδέονται αὐταπόδεικτα οὔτε συνήθως μὲ τὸν ἀνθρωπισμὸ καὶ τὴν καλοσύνη (μόνο προϊὸν ἀπάτης ἢ ἡμιμάθειας εἶναι ἡ ἀπόφανση γιὰ τὸ ἀντίθετο), εἶναι τὸ μεσοδιάστημα μεταξὺ δύο βασιλειῶν. Δὲν μποροῦν νὰ ἐπικρατοῦν «γιὰ πάντα».
Συνεπῶς, οἱ ἀντιεκκλησιαστικοὶ Ἀριστεροὶ εἴτε ἀγνοοῦν τὸ μηδαμινὸ ρόλο καὶ σημασία τοῦ τάχα ἡρωικοῦ ἀγώνα τους γιὰ τὴν ἐκκοσμίκευση τῆς ἀνθρώπινης συνείδησης εἴτε δὲν εἶναι κατὰ ὅλων τῶν θρησκειῶν παρὰ μόνο κατὰ ἐκείνης ποὺ τοὺς ἀνέχεται.
Υ.Γ.
Γιὰ νὰ καταστεῖ αὐστηρὰ ἰδιωτικὴ ὑπόθεση ἡ θρησκεία, πρέπει νὰ συμφωνοῦν ὅλοι οἱ ἐκπρόσωποι ὅλων τῶν θρησκειῶν. Ὅταν διαφωνοῦν οἱ μαχητικοὶ καὶ βίαιοι ἐκπρόσωποι μιᾶς θρησκείας ποὺ ἔχει ἐπεκτατικές (δημογραφικὲς κ.ἄ.) τάσεις, τότε ἡ συμφωνία τῶν ὑπολοίπων θρησκειῶν εἶναι ἐντελῶς ἄχρηστη καὶ ἀνούσια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου